The Nicest Badass From Another Universe

 Hello,  I genuinely hate to know “stuff” because there’s no turning back after that. Aren’t YOU afraid of the mess that you’re going to be confronted with or discover!? We’re way past telling lies to each other stages, so buckle up, it’s going to be a bumpy ride. Either you’re in or out...  So many secrecy, sworn, crossed my heart - hope to die. Yeah. I’ve spent my entile life staying in a purgatory and they still expect me to choose between heaven or hell. Maybe too dramatic metaphors but what the hellven! I’m not here to talk a about existentialism, drugs, love, lust, life, right or wrong etc.. I am here, waving at you, reminding you that you and I exist and if you're reading this right now, you matter. Are you also just passing by? mindin your own business, like me? filling up your precious time and then... Imagine the bitterness of a heartbreak - losing your loved ones or realizing so many deep stuff all of a sudden that you can't actually dige

 Adrenali’in dibine vurmuş bunun gerisi yoktur diyip zorunlu inişe geçmiştim. Geçen sene tam da bu zamanlarda. Aklım fikrim hep aynı. Sabit dopamin ve endorfin yüklü düşüncelerim, beynimin gerisinden çığlıklarla gelir beni yoklardı. Hem mutlu edip hem de can yakan. Bu kadar kolay mıydı? Tam da bu zamanlarda hep "Güneşin Çocuğu’nu" düşünür, içten içe yanardım. Oysa ki hissetmemek çok güzeldi. Neden tam da 1 sene sonra yine aynı his tarafından ziyaret ediliyorum. Bir illüzyon. Yanılgı. Yanlış alarm. Düş peşimden... çünkü sen bir ulaksın ve bunlarım hepsi daha önce de oldu. Di mi?

S ıkıldım artık ne istediğimi bilememekten, oradan oraya savrulmaktan, gerçek sandığım şeylerin tam bir yalan olmasından ve artık inanacak pek bir şey kalmamasından. Tüm sahteliklerden, dünyevi ne varsa hepsinden, insanların önce maddeye sonra kendilerine tapmasından, hastalardan hastaneden, isimden, mesleğimden, Lokman'dan, Hipokrat'tan ve tıbbin diğer tüm babalarından... Sıkıldım artık sevmekten, sevilmeyi beklemekten, yanlış kişiyi beklemek ve yanlış kişinin beklemesinden, aşktan, sevgiden, sevgiye dair herşeyden Sıkıldım artık sıkılmaktan!.. Konuk Yazar: Legal Alien

3 gündür bitmek bilmez acı içindeyim. Gündüzleri neyse de, geceleri... Nereye kaçarım nereye giderim bilinmez. Yavan yüreğimin kaça bölündüğünü artık bilmiyorum.   Ey göklerdeki ve heryerdeki beni duyduğunu bildiğim mutlak doğru, sen! Yaratıcım! Yardım et! Şu, her güzel şeyin arifesinde hevesi kursağında kalıp lanetlendiğini düşünen sana ait bu ufak ruha. Dünyada, bu bedene girerek, her kafa karışıklığında kendi etrafında dönüp duran, sonunda: "Eureka!" diyerek daha herşey çok tazeyken nida atmaya başladığında, ayağından onu kaldırıp, çok yaşlı bir söğüt ağacına ters astığın şu ruha! Onu bu acılarla cezalandırma... Çok yoruldum artık, oynamak istemiyorum.  Lobotomi’nin mantıklı gelmeye başladığı bir kasvetli geceyi daha sessizce geçiriyorum. Düşünmek ve hissetmek bir yana, var olma nedenimi defalarca sorguladığım ve bir sonuca varamadığım bir gece daha bitecek- Ama sen bitmek bilmez sonsuz döngü ile sınama... N’olur!  KORKUYORUM! Beni emin kıl!   Bu geceler benim sonum mu ola

  ? :  N eler yaptığını bilmiyorum. İyiye mi gidiyorsun kötüye mi? Nasıl bir yalanı yaşıyorsun ve nasıl yalan-ception haline geldi onlar? Burda kaç kişiyiz? Kime bu düşmanlık? Nefes alırken neden hırıltılar çıkartıyorsun ve neden bunları sadece kafanda duyuyorsun? sürekli aynı maskeyi takmaktan bıkmadın mı? Kime karşı savunuyorsun kendini? Bugün az kalsın çenen açılacaktı. İşte o zaman  vururdum seni. (Tabi bu açılmamış haliyse... ) hadi hepimiz mutlu taklidi yapalım çünkü yaşadığımızı zannettiğimiz o buruşuk sıfatlı anılaştırdığımız zamanları güzel geçirmek zorundayız. G: YALNIZ KALMAK İSTİYORUM, SUS ARTIK! YA-PA-MI-YO-RUM!!! ANLADIN MI??? ÇOK KONUŞUYORSUN. Seni kafese kapatalı yıllar oldu okyanusun derinliklerine de gönderdim fakat Zeus'un emriyle, Poseidon sağolsun alıp çıkardı. Ama Zeus yanıldı. O canavarı çıkarmamak lazımdı. Çok tehlikeli ve korkunç. Tam 8 tane kuyruğu ve kırmızı kanatları var arada bir uçuyor ama arada bir. Uçarken çıkardığı sesleri duymak bile istemezsi

         Jamie'ye;            ''Aynı paralellikte olmadığımız'ı fark edince biraz durdum. Üzüldüm. Ağladım. Vesaire... Sonra sabah kalktım. Hiç birşey olmamış gibi yüzümü yıkayıp, müziği sonuna kadar açtım. Ve neye karar verdim biliyor musun? Bu kadar sevgisizlik, yüzeysellik ve samimiyetsizliğin arkasından belki de böyle olması gerekiyordu...         Kimi suçlayabilirsin ki? Bu hikayede suçlu kişi de yok. Ya da kahraman. Sadece aynı yerlerde büyümüş fakat farklı kafada olan insanlar... ''         Bu 'acaba'lar olmadan ne yapardık değil mi? Her hareketimizi hesaplayarak ve yarını düşünürken kendimizi heba edip şuan'da olamamak... Mindfulness olmadan... Neden yapıyorduk bunu?         Hey! bana o koca mavi gözlerinle bakma... üzülüyorum. Ben senden bu paralellikte vaz geçtim. Sen'se... eh... sen de bilmiyorsun... Ama başlamayan şey biter mi ki canım? Ben seni sevdim Jamie. Hala seviyorum. Ama artık vaz geçtim ve gerisi

    Your heart's so young and naive. 28 years young. My love; so pure and true... You look ghastly... I would preach for the end of the world for you if I could. To save you truly from the purgatory and this never ending thunder storms.. But you like them anyway... Don't you?... Can't you see? Your heart's so beautiful. Impossible to describe with pins and needles or shimmery stardusts. Unspeakable even. Close your eyes. You'd see... You'd see in a heart beat... with  a heart beat. Stop that hellish smiling, it's contagious and unearthly...    Confusions, simplicity, oblivion, darkness and vibrant colours all together... Where are we going from here?... You've been looking through a glass sphere to find me... I've been here all of your life, right beside you... Alone, lonely, patient... No. Hush your beak and listen to me... follow my way. Don't be a fool. You're fragile, vulnerable, lost and beautiful. Since when you became so beaut

   ''Bu sondu.'' diyip kapatmıştık konuyu hatırladın mı sevgili  Psyche... ?  Ufalıp yok oldun mu iyice? Artık 0101010000011'lerin sorunu olsun istiyorum. Sorun mu? ne sorunu? Sorun olan ne söyleyeyim. Bu yazının aslında yazılacak olan mektubun öncüsü olması. Hani iki kelimeyi bir araya getiremiyorum ya...  Sevgili Cupid, ne haltlar karıştırıyorsun bebeğim? bana garezin mi var anlamıyorum? azıcık hiciv de kattık mı oh mis tadından yenmez di mi? Beni dinler misin?... Beni sevip sevmemen umrumda bile değil... ya da bunları okuduktan sonra kendini dünyanın efendisi gibi hissedecek olman... Karşılık beklemek de aslında umrumda değil, ben idealarımdaki platonik Mamoru ile de mutlu olur muşum... Öyle değil mi? İşte... Değil. Senin olmak istiyorum. Bencilliğin dibine vurup, varsın yansın herşey üzülmekten bıktım artık demek istiyorum... Senin olmak, seninle olmak. mutlu olmak... Disney kafasında yaşamak istiyorum... Herşeyin naif, saf ve ütopik marshmallo