Uh...

Well.. Hi.

It's been 2 years dudes and dudettes... I've grown into my shoes finally! look at me I'm adult and shit... More to come my dear earthlings..


Bye for now.

-Gizem

Popular posts from this blog

Bay Thorne'un Veda Mektubu: Trajik Bir Aşk Baladı

Image
“Bu Sözlere Sahip Çıkacak Olana;     T üy kalemim parşömenle buluşurken, mürekkebim, düşüncelerim ve anılarımla birleşirken, bir gün bu satırları okuyacak olan, tanımadığım, zaman içinde kadere bağlı bir yabancı olan sizin varlığınızı hissediyorum. Çağlar sonra, varoluşumun mürekkep ve kağıda hapsedilmiş bir parçası olan bu mektubu keşfettiniz.  Sözlerimin sizde yankı bulup yılların ötesine geçen bir bağ kurmasını dileyerek, zamanda elimi uzatıyorum.   Calloway malikanesinin kalbinde, zarafet ve sırların ortasında, ben, Oliver Thorne, kendimi, hayatıma sonsuza dek şekil verecek bir aşk ve trajedi masalının içinde buldum. Ancak, bu hikayenin derinliklerine dalmadan önce, geçmişime bir göz atmama izin verin; beni bu ruhani dramın merkezindeki adama dönüştüren bir geçmişe.  Mütevazı koşullarda doğdum. Çocukluk günlerim, annemin kahkahaları ve ev yapımı ekmeğinin kulübemizde oluşturduğu rahatlatıcı aroması ile süslendi. O, benim yol gösterici ışığımdı, anlattığ...
Read more

Oh Baby, Wasn’t I There?

Image
A Cold Bed In The Quiet Earth I walked through the cemetery, the soles of my boots crunching softly against the gravel path. The sun had just dipped below the horizon, and the shadows stretched long and thin, casting an eerie glow over the gravestones. I shouldn’t have been there. This was not a place for late-night visits, especially not alone. But tonight, I needed to be here. I needed to see him.  I was just a teenager when he was tearing up stages, leaving a trail of shattered amps and broken hearts in his wake. But his music, the raw power of his presence—it spoke to me, like nothing else ever had. Even now, years after his death, I couldn’t listen to his songs without feeling a pang of something deep in my chest. Was it love? Maybe. It was hard to say. How do you love someone you’ve never met? Someone who never even knew you existed? But love was the only word that made sense when I thought about him. He was a ghost, a shadow on the edge of my existence, but his songs spoke t...
Read more

Indigo Desolation

Image
INDIGO DESOLATION  Under a sky smeared with grime,   where stars are just faded glitter,   I stumble through the wreckage of my own making—   a lost soul in the alley of regret. The night’s a blanket of filth and forgotten dreams,   no comfort in the scattered, indifferent stars,   flickering like streetlights on their last legs,   mocking me with their cold, distant shine. Every glint up there feels like a punch,   a reminder of every foolish mistake I’ve made,   a constellation of guilt stretched out   like a neon sign saying, “You’re a mess.” The darkness wraps around me like a cheap coat,   no warmth, just the scent of old failures   and the silent screams of a thousand “what-ifs,”   each one gnawing at my insides. Stars, you miserable bastards,   I’m drowning in the mess you don’t even notice.   Here I am, a damn wreck of a human,   and you’re just out there, indifferent,   as always. G.
Read more

Defuse The Asbestos Bombs.

Image
  Beautiful Chaotic Child   I see the weight you’ve carried, The battles you’ve fought in silence, The way you’ve held yourself together When the world tried to tear you apart. You’ve been strong, relentless, My fierce, stubborn warrior, craving the good In a world that often gives you the worst. But you’ve faced it all, head held high. You are my everything, my wild, sweet riot, A force of nature that can’t be tamed. Trust that voice deep inside, the one that whispers You can conquer anything, be anything. Don’t heed the doubters, even those close as breath, Trust your instincts, For you are unstoppable, unbreakable. The future is waiting for you to claim it. Keep going, my beautiful rebel, The world is yours, And I’ll always be right here, By your side, forever. You’re alright kiddo. - Rotten.
Read more

Yarın Özel Birgün Olmalıydı...

  Aşağıya doğru düşüyorum, elimde ip yok.. Korkmak istiyorum, ama o kadar alıştım ki buna, artık korku bile uzaklaştı. Hissizim. Her şey o kadar düz ve soğuk ki... Sadece kabulleniyorum. İçimde derin bir huzursuzluk var, adını koyamadığım bir rahatsızlık. Ellerimi ve dizlerimi titreten o ince, keskin sızı... Tıpkı her gece verdiğim o ağır nefesler ve sessiz çığlıklar gibi. Güzel hisler... Ne kadar kısa ve geçici olduğunu fark ediyorum her defasında. En son ne zaman gerçekten mutlu oldum, hatırlamıyorum. O anlar sanki benden çok uzak, silik ve bulanık birer hatıra gibi. Ve yarın… Yarın mı? Yarın'a karşı hissettiğim şey o kadar büyük bir kayıtsızlık ki. Ama bu umursamazlığın bile içimi acıttığını fark ediyorum. Beklentisizlik… Sanki yarına dair tüm umutlarım benden çoktan vazgeçmiş ya da ben onlardan vaz geçmişim gibi. Yanıyorum. Yanıyorum. Küllerim savruluyor, ve o küllerin içinde seni buluyorum. Öyle hafif, öyle gerçek dışı bir his ki… Ama yakıyor. Her seferinde biraz daha derine, ...
Read more