But I'm a Creep...

                                                                   1. Bolum

"Mektuplarim iyi ki varsiniz..."


 Archie, bir coplugu andiran odasinda bulunan eski posterlerinin icinden daha once yazmis oldugu fakat begenmeyip yirttigi mektubun parcalarini ariyordu. Surati asikti, sanki onu parcalari aramaya iten bir guc varmis da zorla yapiyormus gibi davraniyordu. Bir yandan da kendi kendine "Birak artik son'du bu" diye mirildaniyordu. Bir an duraksadi. Bombok hissediyordu. Hayatin bir anlami kalmamisti. Bu kadar basit olamaz diye dusundu. Olmamaliydi.


Hava oldukca kapaliydi, gri'nin bircok tonunun gorulebilecegi gokyuzu cok uzaklardan aydinlanip sonuyordu. Ardindan sanki yemegi verilmeyi unutulmus bir orangutan gibi kukredi. Archie simdi camdan disari bakmisti. Gozlerinin gorebilecegi en uzak noktaya gokyuzununde en derinine bakmisti. Gokyuzu onun dalip gitmesine izin vermedi. Yagmur ciselemeye baslamisti. Archie yagmur taneleri kadar ozgur ve dertsiz olmayi diledi bir an, ama ne fark ederdi ki artik? Az once buldugu mektup parcalarina rahatsizca bakti. Yagmur birden siddetini daha da fazla arttirdi, artik gok yariliyor ve yukaridan devasa bir el davasa bir kovayla tazdikli su bosaltiyordu. Archie gozlerini kapatti, ve bir dilek diledi. Hic dogmamis olmayi...



-Rotten


Popular posts from this blog

Bay Thorne'un Veda Mektubu: Trajik Bir Aşk Baladı

The door is open and shut.

It always hits different after Almodóvar.

Dear Lucifer (dad); / the fallen

Love Dust (It Off) - Beginning